Στη ∆υτική πλευρά των Λευκών Ορέων, στην Επαρχία Σελίνου (Δήμος Ανατολικού Σελίνου) βρίσκεται το µοναδικό σε οµορφιά και βλάστηση Φαράγγι της Αγίας Ειρήνης. Το φαράγγι έχει πάρει το όνοµά του από το οµώνυµο χωριό που βρίσκεται κοντά στη βόρεια είσοδό του. Το φαράγγι αποτελεί τµήµα του Ευρωπαϊκού µονοπατιού Ε4, έχει µήκος 7,5 χιλιόµετρα και η διάβαση του διαρκείπερίπου τρεις ώρες. Η Νότια είσοδος απέχει 5 χιλιόµετρα από το παραθαλάσσιο χωριό της Σούγιας. Αποτελεί τµήµα της περιοχής NATURA 2000 µε Κωδικό GR 4340008 και έχει επίσης χαρακτηριστεί ως Καταφύγιο Άγριας Ζωής από το Υπουργείο Γεωργίας. Το φαράγγι αποτελεί τµήµα του βιοτόπου του Κρητικού Αίγαγρου και χαρακτηρίζεται από ποικίλα µικροπεριβάλλοντα που αποτελούν καταφύγιο και ενδιαίτηµα για πολλά είδη πανίδας. Χαρακτηριστικός είναι και ο πλούτος της δασικής βλάστησηςτόσο από άποψη δένδρων (Κυπαρίσσι, Τραχεία πεύκη, Σφενδάµι , Πλάτανος, Πουρνάρι, Αριά) αλλά και των θάµνων, φρυγάνων καθώς και των αρωµατικών φυτών µε κυριότερο τον δίκταµο.

Η σπουδαιότητα όµως του φαραγγιού δεν περιορίζεται στην υψηλή του βιοποικιλότητα ή στην αισθητική του αξία αλλά και στην ιστορική και πολιτιστική του ταυτότητα. Στη θέση «Πολλά Σπιτάκια» µέσα στο Φαράγγι κατέφευγαν οι επαναστάτες την εποχή της Τουρκοκρατίας και από εκεί ξεκινά και το µονοπάτι της «Φυγού» που ήταν και η έξοδος διαφυγής από το Φαράγγι προς την περιοχή του Οµαλού. Στην περιοχή βρίσκεται η βυζαντινή εκκλησία του Χριστού (1358µ.Χ.) και ο ερειπωµένος ναός του Αγ. Γεωργίου(1460 µ.Χ.). Νοτιότερα υπάρχουν οι αρχαίες πόλεις της Ελύρου, της Υρτακίνας της Συίας, της Λισσού και της Ποικιλασσού. Το Αγιερηνιώτικο φαράγγι είναι το δεύτερο σε επισκεψιµότητα φαράγγι του Νοµού Χανίων µετά την Σαµαριά. Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι είναι επισκέψιµο για µεγαλύτερη χρονική περίοδο (σε σχέση µε την Σαµαριά) και ότι αποτελεί έναν αναπτυσσόµενο φυσικό πόρο.